Ένα ξέρω... ότι τίποτα δεν ξέρω !

Συχνά ρωτώ - Οκτάβα

Στίχοι: Γιάννης Ψαρουδάκης
Μουσική: Γιάννης Ψαρουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Ψαρουδάκης

Συχνά ρωτώ τον άνεμο
τον ήλιο το φεγγάρι
σε ποια αγκαλιά, σε ποιο φιλί
σε ποιων ματιών τη χάρη

Να σεργιανάς, να χάνεσαι, να λες ν' απολογείσαι
Κι όταν μονάχη σου βρεθείς λιγάκι αν με θυμάσαι

Συχνά ρωτώ τα κύματα
π' αλαργοταξιδεύουν
μήνυμα αν έχουν ή γραφή
μα εκείνα μ' αγριεύουν

Κι όταν σε βρούνε μάτια μου, μη δώσεις το χαμπέρι
Πώς άλλο πια δε μ' αγαπάς, πως άλλο βρήκες ταίρι

Κι όλοι μου λένε
τα βουνά μόνο δεν αλαργεύουν
του έρωτα οι χάρες κι οι καημοί
μαραίνονται και φεύγουν

Μα εγώ τους λέω ψέμματα, ψέμματα μη μου λέτε
Πως δεν αλλάζουν οι καιροί κι η αγάπη δεν ξεχνιέται

Locomondo - Ο γλάρος

Θα σας πω ένα τραγούδι που μου’ ρθε στο μυαλό
για ένα φίλο που κάποτε είχε πει ένα ρητό
Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

Τον φωνάζαν όλοι γλάρο δεν είχε πράγματα πολλά
είχε μόνο ένα βανάκι και τα δύο του σκυλιά
Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

Όταν έπιανε χειμώνας τα μάζευε σιγά-σιγά
φεύγω νότια μας έλεγε που είναι πιο ζεστά
Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

Όταν έμενε από χρήματα έπιανε καμιά δουλειά
ίσα-ίσα να ισιώσει και την έκανε ξανά
κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

Όταν άκουγε κιθάρες τότε ερχόταν πιο κοντά
τον θυμάμαι να μας βλέπει και να μας χαμογελά
Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

Κι ήρθε εκείνος ο χειμώνας του 97
όταν πήγε Ισπανία μα δε γύρισε ξανά
Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

Μια κιθάρα γρατσουνάω σε κάποια αμμουδιά
ένας γλαρός που πετάει με κοιτάει από ψηλά
Κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά, κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

Ευθύνη μόνο στα λόγια...

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια επικρατεί στην χώρα μία γενική κατάσταση ατιμωρησίας, κάθε λογής υπεύθυνου, σε διάφορους τομείς της κοινωνίας.

Ακραίες περιπτώσεις που οι υπεύθυνοι είναι ορατοί με γυμνό οφθαλμό βρίσκονται σε καθεστώς ατιμωρησίας και ο πέλεκυς της δικαιοσύνης δεν πέφτει ποτέ πάνω τους. Φυσικό επακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι και οι επαναλαμβανόμενες πράξεις που οδηγούν καθημερινά σε δυσμενέστερη θέση την κοινωνία. Δεν φτάνει μόνο να αναλαμβάνεις την "πολιτική ευθύνη" στα λόγια αλλά να κάνεις και έργο αυτό που λες. Να φροντίζεις ώστε οι υπεύθυνοι να χάνουν την θέση τους και να τιμωρούνται παραδειγματικά ώστε να μην επαναλαμβάνονται από τους ίδιους ή από άλλους τα ίδια λάθη.
Μα πρώτοι από όλους εμείς οι ίδιοι πρέπει να σταματήσουμε να ρίχνουμε την ευθύνη γενικότερα στην κοινωνία ή στο πολιτικό σύστημα όταν αυτά τα δύο ελέγχονται και διοικούνται από συγκεκριμένα πρόσωπα. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο ώστε να αποβάλλουμε από τα διάφορα επίπεδα της κοινωνίας και το ευρύτερο πολιτικό σύστημα πρόσωπα τα οποία με την συμπεριφορά τους αγγίζουν τα όρια της πρόκλησης και δημιουργούν άλλοθι για παραβατικές συμπεριφορές. Αποτελούν το κακό παράδειγμα και μας κάνουν να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με το χειρότερο και να ψάχνουμε "τον τρόπο της λαμογιάς" σαν πρώτη επιλογή για να κάνουμε την δουλειά μας. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από την μιζέρια είναι να βάλουμε εμείς οι ίδιοι ένα μικρό λιθαράκι ώστε κάτι να αλλάξει.