Από την δεκαετία του ’80 , στα πρώτα μου παιδικά χρόνια, θυμάμαι τα Χανιώτικα Νέα να καταφθάνουν κάθε πρωί τυπωμένα στα σκαλοπάτια του σπιτιού μου.

Ακουμπώντας την εφημερίδα ένιωθες το φρεσκοτυπωμένο μελάνι να αφήνει την όμορφη μαυρίλα του στα χέρια σου και ταυτόχρονα ερχόταν η μυρωδιά του τυπογραφείου στη μύτη σου.
Θυμάμαι πάντα την μικρή διαμάχη στο σπίτι για το ποιος θα διάβαζε πρώτος την εφημερίδα. Ακόμα όμως και αν δεν ήμουν εγώ αυτός που θα την διάβαζα πρώτος, ήξερα, ότι αργότερα θα με περίμενε στον καναπέ της κουζίνας.

Τα χρόνια πέρασαν, η τεχνολογία εξελίχθηκε , οι εποχές άλλαξαν αλλά η καθημερινή τυπωμένη έκδοση της εφημερίδας συνεχίζει και φτάνει στο πατρικό σπίτι.

Εγώ έλειψα για μεγάλα χρονικά διαστήματα από τα Χανιά, αλλά δεν πέρασε ούτε μία μέρα που δεν θα έμπαινα από το Internet να έριχνα έστω και μία ματιά στα γεγονότα της πόλης μέσα από την ματιά των Χανιώτικων Νέων.

Τα τελευταία χρόνια ολόκληρη η έκδοση της εφημερίδας ανεβαίνει στην ιστοσελίδα της. Τόσα χρόνια δωρεάν και χιλιάδες μάτια την ξεφύλλιζαν ηλεκτρονικά.

Όσο οι εποχές ήταν καλές και οι διαφημίσεις πολλές τα Χανιώτικα Νέα κράτησαν χωρίς κόστος την ηλεκτρονική της έκδοση και μας ενημέρωναν καθημερινά.Ο κορωνοϊός μηδένισε σχεδόν τα διαφημιστικά έσοδα και τα έσοδα από τις λοιπές καταχωρήσεις.

Τώρα ήρθε η ώρα να πούμε το δικό μας ευχαριστώ, να κρατήσουμε την εφημερίδα ανοικτή σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες.Να πούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους της εφημερίδας, που τόσα χρόνια ήταν εκεί και έδωσαν την δύσκολη μάχη της ενημέρωσης, ότι τώρα θα είμαστε εμείς δίπλα τους και η επόμενη μέρα θα τους βρει όλους εκεί.

Το κόστος δεν είναι μικρό και σίγουρα δεν περισσεύει σε κανέναν. Είμαι όμως σίγουρος ότι αν γίνουμε πολλοί, τότε και η εφημερίδα θα το μειώσει.

Ας στηρίξουμε την εφημερίδα μας μέσω της ηλεκτρονικής της έκδοσης, ένα μικρό ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια. Άλλωστε το αξίζει.