Η πατέντα των εμβολίων

Στην σημερινή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ διαβάζουμε:

«Ο κύριος Μητσοτάκης και η Κυβέρνησή του αντί να αποφασίσουν να δώσουν μια μάχη για την έγκαιρη επάρκεια εμβολίων, την εξασφάλιση της πατέντας ώστε να παραχθεί μαζικά και γρήγορα το εμβόλιο και να μην κρέμεται όλος ο ευρωπαϊκός πληθυσμός από το πλάνο παραγωγής τριών βιομηχανιών, επέλεξε να κάνει απλά μια κίνηση εντυπωσιασμού, μόνο και μόνο για να ακουστεί ότι κάτι έκανε».

Η εξασφάλιση της πατέντας, όπως κάνει πρόταση για μία ακόμα φορά η αξιωματική αντιπολίτευση, θα μπορούσε να γίνει με δύο τρόπους. Είτε με αγορά της, είτε με επίταξη της.

Και στις δύο περιπτώσεις το κόστος, καθώς δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι σκέφτονται δωρεάν επίταξη, θα ήταν τεράστιο. Στην μεν πρώτη περίπτωση, δηλαδή της αγοράς, οι εταιρείες θα πουλούσαν την πατέντα με πολλαπλάσιο κέρδος από αυτό που σήμερα υπολόγιζαν να έχουν. Στην περίπτωση της επίταξης δε, οι συνεργασία με τις εταιρείες θα ήταν αδύνατη και η Ε.Ε. θα έμπαινε σε μία ατέρμονη δικαστική διαμάχη χρονοβόρα και προσπαθώντας από το μηδέν να δημιουργήσει γραμμές παραγωγής για τα εμβόλια.

Ας δούμε όμως και το καλό σενάριο δηλαδή την περίπτωση η Ευρωπαϊκή Ένωση με κάποιο από τους δύο παραπάνω τρόπους να εξασφάλιζε το εμβόλιο.

Σε αυτή την περίπτωση η Ε.Ε. θα έπρεπε να αναζητήσει επιστήμονες που θα συμμετείχαν στην όλη διαδικασία παραγωγής. Ο χρόνος δημιουργίας μονάδων παραγωγής, χωρίς να υπάρχει διαθεσιμότητα υλικοτεχνικής υποδομής, με δυσεύρετες τις πρώτες ύλες και αδυναμία μαζικής παραγωγής θα καθυστερούσαν τελικά τον εμβολιασμό. Ακόμα και αν καταφέρναν να παράγουν το εμβόλιο, ο χρόνος νέων δοκιμών και έρευνας θα ήταν πολλαπλάσιος των όποιων καθυστερήσεων παρουσιάζονται σήμερα.

Το  κόστος για τα κράτη που θα συμμετείχαν στην “εξασφάλιση της πατέντας” θα εκτοξευόταν. Η επιμήκυνση, ακόμα περισσότερο, της οικονομικής κρίσης ως συνέπεια της καθυστέρησης παραγωγής του εμβολίου, θα είχε τρομερές συνέπειες στο γενικό πληθυσμό και η εκτόξευση της ανεργίας θα δημιουργούσε τεράστια κύματα αναταράξεων.

Στην παραπάνω ανακοίνωση λοιπόν, θα συμπληρώσουμε «… με ένα νόμο και ένα άρθρο» όπως θα καταργούσαν και τον ΕΝΦΙΑ αλλά δεν πρόλαβαν.

 

Είναι γενική παραδοχή ότι κανείς δεν θέλει να αποτυγχάνει καμία του προσπάθεια, έτσι δεν είναι; Αν ρωτήσετε όμως πόσες φορές ένα αθλητής έχει αποτύχει να περάσει το όριο που θα του έδινε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες, θα σας πει εκατοντάδες, όσες φορές αποτύγχανε και οι ειδικοί της NASA να κατασκευάσουν και να στείλουν στο διάστημα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Όλοι αγαπούν ένα καλό αποτέλεσμα, αλήθεια είναι.

Η προσωρινή αποτυχία, όλους τους παραπάνω δεν τους αποθάρρυνε, ούτε τους σταμάτησε από το να συνεχίζουν να προσπαθούν, αντίθετα τους έκανε καλύτερους και περισσότερο αποτελεσματικούς. Άρα δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε από μικρές ή μεγάλες αποτυχίες. Πραγματική αποτυχία είναι μόνο όταν σταματάμε να προσπαθούμε. Έτσι είναι.

 

Το τέλος του 2020 πλησιάζει και μας αφήνει με μία περιπέτεια που η πλειοψηφία από εμάς δεν θα μπορούσε να είχε ποτέ προβλέψει. Όσο όμως άσχημο ήταν το 2020 και όσο και αν μας περιόρισε τους στόχους και τα όνειρα που κάναμε, τόσο ευοίωνο προβλέπετε το 2021.

Η έναρξη των εμβολιασμών και η συμμετοχή σε αυτούς, των ευπαθών ομάδων θα επιτρέψει στα συστήματα υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο να αναπνεύσουν ξανά καθαρό αέρα.

Με ένα μπακαλίστικο υπολογισμό και με την λογική ότι ως τώρα νοσηλεύτηκαν κατά κύριο λόγο ευπαθείς ομάδες, θεωρώ ότι το όριο του ενός εκατομμυρίου εμβολιασμών (δύο δόσεις) με προτεραιότητα στις ευπαθείς ομάδες και στους υγειονομικούς, μπορεί να πραγματοποιηθεί μέχρι τις αρχές ή έστω τα μέσα Μαρτίου για την χώρα μας.

Με αυτή την λογική, θεωρώ αυτό, το κομβικό χρονικό σημείο για να επανέλθει η κανονικότητα με τα όσο το δυνατόν λιγότερα μέτρα, όπως πχ η συνέχιση της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας, των βασικών κανόνων υγιεινής και το μη άνοιγμα των club που αποτελούν εστία υπερμετάδοσης.

Είμαι αρκετά αισιόδοξος ότι αυτή η περιπέτεια θα τελειώσει νωρίτερα από όσο υπολογίζουμε και οι επόμενοι μήνες θα είναι ξανά ηλιόλουστοι για τις ζωές μας.

Χούντα και μικροπολιτική

Το 2020 αποτέλεσε μία χρονιά τελείως διαφορετική από όλες τις προηγούμενες. Μία πανδημία έμελλε να την σημαδέψει. Οι Έλληνες γνωστοί για τον χαρακτήρα τους “έξω καρδιά” δεν μπόρεσαν να τιμήσουν όπως θα ήθελαν την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου και δεν μπόρεσαν να γιορτάσουν όλοι μαζί το Πάσχα.

Συγκεντρώθηκαν παρόλες τις απαγορεύσεις, στήνοντας ένα κοινό μέτωπο ενάντια στον φασισμό έξω από το Εφετείο το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα την σημαντική αύξηση των κρουσμάτων του ιού και στην Αττική. Φτάσαμε στο σήμερα όπου την Κυριακή δύο μέρες πριν τις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο σε ολόκληρη την χώρα να έχουμε 400+ διασωληνωμένους και 71 νεκρούς μέσα σε 24 ώρες.

Το να αποκαλεί κάποιος χούντα, μετά από όλα τα παραπάνω, μία νόμιμα και Δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση η οποία τίμησε δια του Προέδρου της, την μνήμη του Πολυτεχνείου καταθέτοντας στεφάνι στο χώρο μόνο και μόνο επειδή απαγόρευσε τις συγκεντρώσεις για να προστατεύσει την δημόσια υγεία αποτελεί δείγμα αμόρφωτου και χωρίς παιδεία ανθρώπου που δεν γνωρίζει τι πραγματικά σημαίνει χούντα και ιστορικά πόσο κακό έκανε στην χώρα και στη Δημοκρατία.

Ταυτόχρονα αποτελεί ασέβεια προς όλους αυτούς τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που δίνουν σήμερα την πραγματική μάχη πίσω από τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων.

Ας αφήσουμε την μικροπολιτική και ας επικεντρωθούμε στο πως θα προστατεύσουμε περισσότερες ανθρώπινες ζωές.

Η μουσική φτιάχνει την διάθεση μας

Η μουσική σύμφωνα με τον Πυθαγόρα είναι μία επιστήμη μαθηματική και είχε βασιστεί στους αριθμούς. Η τάξη και η αρμονία που επικρατεί στο σύμπαν απεικονιζόταν μέσω της μουσικής. Από τα αρχαία χρόνια ήταν γνωστό ότι η μουσική ασκούσε σημαντικές επιδράσεις στον ψυχισμό των ανθρώπων κάτι που επιβεβαιώνεται από πολλές μελέτες. Σήμερα χρησιμοποιείται στη ψυχοθεραπεία για να βελτιώσει την υγεία μας και την ποιότητα της ζωή μας .

Μια καλή επένδυση, μέσα στις μέρες της καραντίνας, είναι ένα ζευγάρι ασύρματα ακουστικά (για να μην ενοχλούμε τους διπλανούς μας) και η επιλογή μουσικής που θα μας ανεβάζει και θα μας φτιάχνει καθημερινά την διάθεση.

Όπως έλεγε ο Jimi Hendrix : “Music is a safe kind of high”

Χανιά, μια πόλη βρώμικη.

Περπατώντας μέσα στην πόλη, σε δρόμους όπως η Ι. Σφακιανάκη, η Πειραιώς ή περιμετρικά του Δημοτικού προσπαθείς να θυμηθείς πότε η πόλη που μεγάλωσες ήταν περισσότερο βρώμικη και το μυαλό δεν μπορεί να σου δώσει την αντίστοιχη απάντηση.

Τα πεζοδρόμια και οι κάδοι βρωμάνε, τα δέντρα έχουν φτάσει σε απίστευτα ύψη, κατά πλάτος έχουν κλείσει μαζί με τους θάμνους την ελεύθερη χωρίς εμπόδια κίνηση των πεζών, περιμένοντας να πέσουν τα φύλλα τους και τα κλαδιά τους και με την βοήθεια του νερού να φράξουν κάθε φρεάτιο και να δημιουργήσουν πλημμυρικά φαινόμενα.

Μπορεί να γκρινιάζουμε για τον “μεγάλο περίπατο” του Μπακογιάννη αλλά τουλάχιστον αυτός βγάζει τις υπηρεσίες του Δήμου σαρώνοντας και καθαρίζοντας περιοχές ολόκληρες.

Εδώ είναι απλά Σεπτέμβρης και περιμένουμε να βρέξει.

Βλακεία , ανευθυνότητα και υπευθυνότητα

Με την ίδια άνεση αυτοί που πετάνε τα σκουπίδια τους έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου, θα τρακάρουν την ώρα του παρκαρίσματος τα σταθμευμένα οχήματα κάνοντας μικροζημιές και θα φύγουν χωρίς να αφήσουν σημείωμα.

Με την ίδια ακριβώς ευκολία θα διπλοπαρκάρουν για να κάνουν την «δουλίτσα»  τους αλλά και θα παρκάρουν πάνω σε ράμπες ΑΜΕΑ.

Με την ίδια βλακεία που κουβαλούν θα μπουν ανάποδα  σε μονόδρομους και θα παραβιάσουν στοπ.

Με την ίδια ανευθυνότητα που έχουν και προσπερνούν στις στροφές, θα αφήσουν τον κολλητό τους που είναι μεθυσμένος να πιάσει το τιμόνι και να σκοτώσει μπαίνοντας στον αντίθετο ρεύμα.

Για αυτό οι υπόλοιποι με την ίδια ακριβώς υπευθυνότητα που μας χαρακτηρίζει δεν θα πρέπει να δείχνουμε καμία ανοχή σε όλους αυτούς.